Visitas

miércoles, 31 de agosto de 2011

Marina

Teño escoitado que os verdadeiros amigos se dan contado cos dedos dunha man


ela ocuparía man enteira e parte doutra.

jueves, 25 de agosto de 2011

¿a caso no, querida?


Pero no fue culpa tuya, sino mía, y tu corazón estaba en juego, realmente la he jodido esta vez.

martes, 23 de agosto de 2011

Triste pero certo

Unha vez preguntaronlle a Lewis High, un fotógrafo de guerra porque elixira esa profesión, el respostou que se puidera contar con palabras todo o que vía, non precisaría cargar todo o día cunha cámara de fotos, de certos momentos de beleza, de desolación, de honra... Estaban máis aló das palabras, eu tamén o penso, hai cousas que simplemente non se poden explicar. Cousas tan sinxelas coma seguir vivos, ou asimilar que alguén se foi, o amor entre unha nai e un fillo, saber que a túa vida depende dun fío, a fame de días sen comer, o medo. El viu todos eses sentimentos nas olladas perdidas de milleiros de persoas, e fotografiounas para que queden conxeladas no tempo, e máis adiante nós as observemos e paremos a pensar, para que nos demos conta do egoístas que podemos chegar a ser.


Chámase personalidade

Rir ata chorar de alegría, pegar o chimpo máis grande e máis alto que xamais pegaches, berrar ata quedar sen voz, bailar baixo a chuvia sin paraugas ata que saia o sol, beber ata ter unha resaca que recordarás sempre, ser libre, non deixar que ninguén se interpoña no teu camiño, facer os soñor realidade, ir a polo que queres, (o que algo quere, algo lle costa), collelo da man sen importarche o que pensen, tocar esa canción vinte veces seguidas, chorar sen ter motivo, ser como eres, non como queiran que sexas.

lunes, 22 de agosto de 2011

Dream

Dicen que tardamos siete minutos en dormirnos y que en los primeros seis minutos y cincuenta y nueve segundos, nuestra cabeza, automáticamente, reproduce todos y cada uno de los momentos vividos a lo largo del día; y que en el último segundo, aparece la persona que te ha hecho feliz hoy. Finalmente el cerebro se queda con lo más importante, con lo que más le ha gustado y lo transmite en forma de película llamada "sueño".


viernes, 19 de agosto de 2011

Por que non?

E mentras exista unha posibilidade, media posibilidade entre mil millóns de que pase, vale a pena intentalo.

Sigue sin medo

Ás veces desexo desparecer por un tempo, pero sempre remato facendome esa pregunta que me fai recapacitar. De que me serve desaparecer? Se ao fin e ao cabo o problema virá conmigo, seguirame ata que o solucione, por iso, finalmente escollo o camiño difícil, o camiño de seguir cara adiante sin temor algún, sin bendas que me tapen os ollos só para non asustarme do que me poida atopar por cada paso que dé.

martes, 16 de agosto de 2011

Mi cielo

Ella es mi cielo, quiera o no, siempre está presente, para ayudarme en los momentos difíciles, y para reírse conmigo de los fáciles. A veces, en ese cielo aparecen unas cuantas nubes borrascosas que intentan que se deje de ver el bonito azul(cielo) que es ella, pero siempre se acaban marchando y dejan que el inmenso sol brille de nuevo. No importa que de cuando en vez llueva, nieve o incluso truene, no hay que tener miedo, porque después de toda tempestad llega la calma, esa calma tan esperada que probablemente duro poco tiempo, pero no importa, porque sé que mi cielo siempre estará ahí, hasta en la peor de las tempestades.
Gracias por mirarte y sentir tranquilidad aunque todo a mi alrededor sea un gran descontrol, gracias por ser mi cielo.

Eres un chocho, o mellor de todos.


Hoy a las 21:45 en la cúpula, Festival Internacional de Danza con la actuación de los grupos Falcatrueiros de Monterroso y Sol de Argentina


domingo, 14 de agosto de 2011

Vai a por el

Ás veces, chega un punto na túa vida que te cansas de esperar. De esperar a que pase algo, de que alguén apareza ou ao mellor volva...
Ves que o reloxo move os seus cachibaches para que as agullas avancen e se leven todos os minutos e horas de espera que se acaban esfumando no aire, observas como os días no teu calendario van avanzando e con eles os meses que rematan da mesma maneira que comezaron.
E agora, cando te das conta de que estás igual que cando comezaches, plantéxaste ir a buscar iso que tanto desexas, porque realmente estás farta de esperar.

felicidades (bis)

Ángela Vila Pereiro, 17
Óscar García Pampín, 20

MERECEN O MELLOR E MÁIS

miércoles, 10 de agosto de 2011

Hoxe estou pedicheira

Quero un sorriso que me faga rir, un bico que me cre adicción, unha persoa á que poder bicar, unha respiración pausasa que me tranquilice, un guiño de ollos que me faga pensar que é o definitivo, un grolo de algo que me faga esquecer que me esqueceches, un maquillaxe que me tape a cara de parva que me queda cando te vexo, unha foto que non poida tirar xamais, unha aperta que me faga sentir segura de min mesma, unha ollada que me diga "ánimo, que podes, que podemos" e un quérote, que mereza outro a cambio.


No quiero recordar

Cada paso que doy hacia delante, es una mirada atrás buscando tu recuerdo.

martes, 9 de agosto de 2011

No puedo más

Hoy estoy cansada de todo lo que me rodea. Hoy me he cabreado sin razón, ya tenía ganas de hacerlo, de relajar la cara, y por un día dejar de fingir esta estúpida sonrisa con la que no engaño a nadie.
Hoy me enfadado con todos, conmigo misma. Me he cansado, y lo peor es que podría decir "Así es la vida" y quitarme la culpa de encima, pero no lo haré, porque eso significa rendirse, y porque sé que soy yo la que escribe mi vida y que no debo de arrepentirme de mis errores, y menos en estos momentos, porque volvería atrás, caería de nuevo y tendría que volver a levantarme, y de eso, sí que me he cansado.

Fuck you

Tropiezas con la realidad,

corres tras un sueño...

Cruzar la línea

Hay momentos en la vida en que una sola decisión, en un solo instante cambia irremediablemente el curso de las cosas. Cuando decides disparar a alguien, cuando decides quererlo o no quererlo, cuando decides mentir, traicionar, ocultar o cruzar la línea. Esa décima de segundo podrá hacer girar todo el lado oscuro o inundarlo de luz, podrá hacer de ti un héroe o un criminal, podrá llevarte al cielo o al infierno, pero siempre será un lugar desde el cual no podrás volver atrás.


Te quiero más que ayer. Menos que mañana.

domingo, 7 de agosto de 2011

Pleno

Y sin darte cuenta todo ha pasado ya, lo miras y no sientes eso, esas mariposas en el estómago, no sientes absolutamente nada, simplemente lo miras, fijamente, quizás al mirarlo quieres acordarte de aquel tiempo en el que al escucharlo hablar te salía una sonrisa estúpida, fue un tiempo feliz, un tiempo para recordar, pero ahora te das cuenta de que hiciste lo adecuado, lo correcto y lo mejor de todo es que hiciste lo que sentías y acertaste, acertaste de pleno.

jueves, 4 de agosto de 2011

Tomé el camino adecuado

Los caminos se difurcan, cada uno toma una dirección pensando que al final se volverán a unir. Desde tu camino ves como la otra persona se hace cada vez más pequeña. "No pasa nada, estamos hechos el uno para el otro" piensas, pero no hay vuelta atrás, lo sientes y justo entonces intentas recordar en que momento empezó todo y descubrés que fué mucho antes de lo que imaginabas. Y es ahí cuando te das cuentas de que las cosas solo pasan una vez y que por mucho que te esfuerces jamás sentiras nada igual, ya nunca tendrás esa sensación de estar a tres metros sobre el cielo.

Perdiste

-Me hiciste jugar a un juego que no me gustaba.
+Te tocó perder.
-No, nunca pierdo.
+Para todo hay una primera vez.
-No lo dudo, pero no esta vez.
+Jugamos al juego del amor y tú perdiste, lo siento, no te quería..
-Te equivocas, me alegro de que nuestra historia no tuviera un final feliz y eso me convierte en ganadora.
+Entoces ¿se supone que yo soy el perdedor?
-Pues claro, me perdiste a mí.